Bir sevgisən, öz içimdə,
Lal olubdu söz içimdə,
Yanar köz olsan içimdə,
Mən səni sevən deyiləm.
Bu eşqin baxıb dadına,
Heç yaraşdırma adına,
Gəl məni salma oduna,
Mən səni sevən deyiləm.
Xəyal olub düşdüm yola,
Yenə də sənlə qol-qola,
Milyon varın, sözün ola,
Mən səni sevən deyiləm.
Əlim əlindən asılı,
Könlüm könlünə qısılı,
Desələr bu baxt yazılı,
Mən səni sevən deyiləm.
Mən bir azca utancağam,
Könül isitməz ocağam,
Yaxın dursanyanacağam,
Mən səni sevən deyiləm.
Deyən, çox etdim ərkimi,
Sözüm yandırsın hər kimi,
Sən məni sevdiyin kimi,
Mən səni sevən deyiləm.
Söz eləmisən
Səndə nə günah var, gedən ruhumu,
Qaytarıb yenidən təzələmisən.
Bir az alovunla, bir az odunla,
Eşqimin bağına köz ələmisən.
Sev məni, beləcə sevdiyin kimi,
Olmuşam qəlbimin qəddar hakimi,
Hər nə edirəmsə kötür ərkimi,
Demə hər sözümü söz eləmisən.
Dəliyəm, gözümdən uzaqlaşanda,
Yaman kövrək ollam bir az coşanda,
Sənə vurulmuşam desəm son anda,
Axı, qış ömrümü yaz eləmisən.
Özümüzə tale yazdıq
Üzülməyən sevgimizin,
Ürəyini niyə üzdük,
Özümüz də heç bilmədən,
Yolumuzu tərsə düzdük.
Yol gözləyən izimizin,
Dedik həsrət, kədər bizim,
Şirin dadan sevgimizin,
Badəsinə acı süzdük.
Kim uduzub, kim nə udub,
Şirin anları unudub,
Fələyin əlindən tutub,
Özümüzə tale yazdıq.
Duyğuların qanadıyam
Buz bağlayan yollarını,
Nəfəsimlə əridəydim,
Bu ağlayan sevdamızı,
Gücüm çata, kiridəydim.
Bir dünyalıq can oduyam,
Duyğuların qanadıyam,
Mən sevginin öz adıyam,
Göydə sevib, yerə dəydim.
Yaz dərdimi, yaz aramla,
Nə yaşıyım bu yaramla,
Vüsalımı damla-damla,
Ürəyinə yeridəydim.
Niyə sevəmmədik bir-birimizi
Ömrümə-günümə bir baxışıydın,
Mən külək, sən isə gur yağışıydın,
Çiçəkli bahardın, mən naxışıydım,
İndisə baharın solub bənizi,
Niyə sevəmmədik bir-birimizi?!
Mən qumlu-qayalıq, sənsə səhraydın,
Axı, sən əzəldən mənə doğmaydın,
Mən coşğun bir dəniz, sənsə dalğaydın,
Yuduq sahillərdən izlərimizi.
Niyə sevəmmədik bir-birimizi?!
Baxır əksimiz də bulaq gözündən,
O vaxtdan bizləri salıb gözündən,
Beləcə, qəm çəkən eşqin izində,
Qarışıq salmışıq sözlərimizi,
Niyə sevəmmədik bir-birimizi?!
Çiçəyin rəngiydik, gülün rəngiydik,
Coşan qəlbimizin eşq çələngiydik,
Axı, bu yollarda niyə ləngidik?
Daşamı çırpmışıq ürəyimizi?!
Niyə sevəmmədik bir-birimizi?!
Bir cavab tapmadıq nə sabahlara,
Döndük günahlara, döndük ahlara,
Ağ günlü sevgiyə geydirib qara,
Həsrətə qərq etdik gözlərimizi,
Niyə sevəmmədik bir-birimizi?!
Neçə açılmamış sabah içində,
Qovduq gecələri günah içində,
Ömrümüz-günümüz min ah içində,
Güldürə bilmədik taleyimizi!
Niyə sevəmmədik bir-birimizi?!
Bu eşqin yolunda çəkilməz dərdi,
Sərdi sinəm üstə hicranlar sərdi,
Nəcibə çox dedi, çox qəmlər yedi,
Daha bağışlamaz bu sevgi bizi!
Niyə sevəmmədik bir-birimizi?!
Bir məclisdə...
Birməclisdə salam verdim birinə,
“Xoşuma gəlirsən, dost olaq”, dedi.
Nə dərdin, nə qəmin olsa çəkinmə,
“Dərdinə əlacı bir qılaq”, dedi.
Zəng eləyib hal-əhvalımı sordu,
Min cürə dil töküb özünü yordu,
Könlündə bir sevgi yuvası qurdu,
“Olma bu sevgidən gəl qıraq”, dedi.
Çox dinlədim bu dostumun səsini,
Könlümə tac olan xoş nəğməsini,
Dedim qoy vaxt çatıb verim dərsini,
“Vur sinəm üstünə bir oraq”, dedi.
Tale çox oynadı, vaxt da fırlandı,
Gördüm ki, hay çəkib göydə dayandı,
Dedim düş aşağı, ölmə amandı,
“Olum yollarına bir çıraq”, dedi.
Çox keçdi sınaqdan, yüz imtahandan,
Gördüm ki, canında qalmayıbdı can,
Hər gün şərbət içib eşqin qanından,
“Gəl bu məhəbbəti bir anaq”, dedi.
Axır dilə gəlib dedim ki, bəsdi,
Bu yalan vədlərin səbrimi kəsdi,
Sənin dediklərin bir quru səsdi,
“Qəflət yuxusundan oyanaq”, dedi.
Gördüm öhdəsindən gələ bilmirəm,
Bu eşqdən gəlibdir dilə, bilmirəm,
Vur öldür, neylim ki, ölə bilmirəm,
“Gəl eşqin oduna bir yanaq” –dedi.
# # #
Bağışla, yuxuna gələ bilməyib,
Yuxudan oyatdım səni bir təhər.
Yuxuda könlünü ala bilməyib,
Oxşamaq istədim səni bu səhər.
Bəlkə də yuxuna gəlsəydim səni,
Özünə ömürlük həsrət olardım.
Könlümə ən uzaq bilsəydim səni,
Özümə əbədi həsrət qalardım.
Vüsal nəğməsi
Bir gün məni alıb qolların üstə,
Aparıb gedəydin lap uzaqlara.
Bəxtimin qar basmış yolları üstə,
Əyninə vüsaldan geyəydin xara.
Nə yağış biləydik, nə qar, nə boran,
Donaydıq vüsalın isti donunda.
Eşqin havasına nə dağ, nə aran,
Bir vüsal nəğməsi olsa sonunda.
