Bir gün terk ederim ben bu şehiri,
Sahrada kurumuş umut nehiri,
Kanıma işlerken aşkın zehiri,
Ben son nefesime yenilmiyorum!
Şimdi bu şehire Güneş doğmuyor
Hayaller asla gerçek olmuyor
Zaten kalbimde umut etmiyor
Ben son dileyime yenilmiyorum!
Şimdi, bu şehirde kalmadı izin,
Taş-duvar üstünden adını sildim,
Kendimi deyil, kalbimi yendim,
Ben son zaferime yenilmiyorum!
ASLA...
Saf su ararsın, arama değmez,
Damlalar değişir, yağmur değişməz,
Nehirler bir yerde asla beklemez
Bir daha yağmurum yağamaz asla!
Ben suyum, şarapla kirletme beni
Bardağa sığamaz denizin kalbi
Doldur bardağım, ey sarhoş Saki
Bir daha kururum konuşmaz asla!
Son satır gömülmüş şiirin ruhuna
Zincirler vurulmuş cismin koluna
Ben devam ederim doğru yoluma
Bir daha ruhum duramaz asla!
